Berk
De Berk
Enkele seizoenen geleden moest in mijn achtertuin zo nodig een dertig jaar oude berk gekortwiekt worden. Omwonenden hebben kennelijk een hekel aan de fijne schaduw van een berk en misschien hebben ze niets met de natuur. Door dat onkundig kortwieken was het mooie van de boom er al gauw af. In de herfst van het vorige jaar heeft een goede vriend mij geholpen om de verminkte boom maar helemaal om te hakken. Zover is het die dag niet gekomen en wat voorlopig overbleef was een vier meter hoge dikke stam, en twee armzalige, kale takjes op een veertigtal centimeters van de recht afgesneden top. Het was geen gezicht en ik had nog steeds het vaste voornemen om in de zomer de berk op te ruimen. Het voorjaar deed zijn intrede en kleurde de tuin geel en paars, maar vooral groen. Tot mijn stomme verbazing zorgden de twee armzalige takjes voor een ongekend mooie bladertooi en van de recht afgezaagde stomp boven aan de stam, was al gauw niets meer te zien. Het was net of er een nieuwe boom stond en de naar verhouding veel te dikke stam ging schuil achter een Lavantera die vanaf het prille voorjaar tot diep in de zomer uitbundig heeft gebloeid en zich om de stam van de berk heeft gedrapeerd alsof ze daarmee het minder mooie wilde bedekken. Alweer een bewijs dat de natuur zichzelf kan herstellen. De belangrijkste gereedschappen voor die natuur zijn volgens mij, tijd en de afwezigheid van menselijk ingrijpen. Een prachtig voorbeeld is het herstel van de natuur op Ujung Kulon (westelijk eiland) in de straat Soenda, tussen Sumatra en Java. Op 26 augustus 1883 is het eiland door de uitbarsting van de Krakatau door de vloedgolf van 27 meter hoog met de zee gelijk gemaakt, dus ontdaan van alle fauna en flora. Bijgelovig als de Javanen zijn hebben zij het eiland meer dan honderd jaar niet meer durven betreden. Het is nu een nationaal park. Een Nederlandse TV ploeg heeft eind jaren tachtig een beeldverslag gemaakt van het onvoorstelbaar herstel van de natuur daar. In de parochie is het nieuwe werkjaar weer begonnen. Op veel plaatsen is de samenstelling van vrijwilligers in de werkgroepen gewijzigd. Dat is even wennen. Om je heen is het dan opeens anders. De kunst is nu, om niet in paniek te raken maar, net zoals in mijn tuin, de tijd een kans te geven om er iets moois van te maken. Niet meteen weglopen. Daar heeft niemand wat aan. Veel zegen voor het nieuwe werkjaar.
Charles Coors
Reacties
Een reactie posten