Chinees-Nieuwjaar

 

C hinees N ieuwjaar
door: Charles Coors


Als kind mocht ik wel eens mee naar de kapitein Chinees om het Chinese nieuwjaar te vieren. Dat feest, dat samenvalt met het Vietnamese nieuwjaar wordt vastgesteld aan de hand van de maankalender, maar valt altijd in de maand februari. De vertegenwoordiger van de Chinese inwoners van mijn geboortestad Madioen, woonde in een groot mooi huis in de Chinese wijk. De residentie hoofdsteden op Java hadden allemaal wel zo'n wijk. Het werd ook wel ‘het Chinese kamp' genoemd. Natuurlijk werd er op zo'n dag veel en lekker gegeten. Maar het allerbelangrijkste was natuurlijk de traditionele optocht van de draak en de rode bol. De dans van de draak wordt door de Chinese gemeenschap over de hele wereld gedanst. Met die dans wordt de aarde voorbereid op het zaaien van nieuw gewas. Ik vond het altijd spannend om te zien hoe de draak, gedragen door wel acht personen, de rode bol in al zijn groteske bewegingen probeerde te volgen. De route van de optocht was kleurrijk versiert en overal hingen de karakteristieke Chinese lampionnen.En natuurlijk was er vuurwerk. Erg veel vuurwerk. Met zo'n optocht liepen jonge Chinese mannen mee, die met ontbloot bovenlijf een knallende rèntèngan op hun rug droegen. En het waren niet van die kleintjes. De rèntèngans waren ongeveer een meter lang en de knallers waren zo'n vijftien centimeter lang en zo dik als een bezemsteel. Bezeten liepen die jonge kerels in de optocht mee. Badend in het zweet. Het was net alsof ze in trance waren. Mijn vader heeft eens uit professionele nieuwsgierigheid zo'n meelopende rèntèngan drager bij z'n kladden gepakt, voor zover hij nog kladden had en grondig medisch onderzocht. Hij was stomverbaasd dat hij niets heeft kunnen vinden dat op brandwonden leek. Jammer dat ik niet meer weet wat voor conclusies mijn vader had na dat onderzoek. Ik weet dus ook niet hoe het komt dat die jonge mannen ongeschonden al dat geweld konden doorstaan. Misschien dat bepaalde stoffen in de transpiratie hen hebben beschermd tegen de vele explosies. Maar je kan natuurlijk gewoon accepteren dat er meer is tussen hemel en aarde.


menu Indonesië  |  Home

Reacties