Ik moet wakker geschrokken zijn van kletterend lawaai, veroorzaakt door de regen die neerstriemde op beton, steen, asfalt en plastic. Rondom mijn huis is helaas niets anders te vinden. Het was de hele dag al broeierig warm geweest, en een verkoelende regenbui zou welkom moeten zijn. Het lawaai hield mij net van mijn slaap af en in een sluimering moest ik terugdenken aan de tijd toen ik als kind op Java woonde.
In dat tropische land, liggend tussen de 5e en 10e graad zuiderbreedte, dat onder invloed staat van een moesson regime, bestaat het jaar uit twee seizoenen. De droge en de natte tijd. Tussen deze perioden in liggen een paar weken van weersverandering, die ik kentering heb leren noemen. De eerste septemberweek deed mij erg aan zo'n kentering denken. Veel vocht in de lucht en te warm voor de tijd van het jaar. In de tropen snakt iedereen naar wat verkoeling. Dan valt plotseling de eerste regen. Ik beleefde zo'n eerste regenval, al naar gelang hij overdag of 's avonds valt. Overdag ging ik in de regen baden, net zoals je gekleed was naar buiten en genieten van de verkoeling. Ik had, midden in zo'n tropische regenbui, zoveel mogelijkheden om mij te vermaken. Om te beginnen kon je onder de pantjoeran staan. Mijn pantjoeran bestond uit een regenpijp die vier meter boven de grond ophield te bestaan. Onder zo'n waterstraal kon je ogenblikkelijk kletsnat worden. Voetballen op het grasveld was ook heel leuk, maar het duurde nooit lang, want binnen een half uur werd het grasveld één grote plas, omdat door de lange droogte, de grond keihard geworden was. Ook kon ik in en langs de snelwassende rivier allerlei spelletjes bedenken. Ik kan mij nog herinneren hoe fijn het was om in de snel stromende rivier te zwemmen en je mee te laten drijven en kilometers verder aan te spoelen op een zandbank, daar waar de rivier een bocht maakt. Als na ongeveer zes maanden lange droogte de eerste regen des avonds viel, dan schonk ik aandacht aan de
| | aktiviteiten binnenshuis. Er waren door de plotselinge waterovervloed meerdere lekkages in huis. Ik vond het prachtig om teiltjes en emmers recht onder de diverse lekken te zetten. Tussen twee regenbuien door kwamen plotseling duizenden en nog eens duizenden larons uit de grond tevoorschijn en fladderden in ontstellende hoeveelheden op het licht af. Larons zijn volgens mij onschadelijke termieten, die na korte tijd hun vleugels verliezen en op de grond hun aards bestaan moeten voortzetten. Om dat proces te versnellen, plaatste ik onder elke lichtbron in huis, een teil water. Of het door de grote concentratie of door de warmte kwam, weet ik niet, maar in korte tijd zwommen ze zonder vleugels in de teil. De Javaanse bevolking verzamelde de termieten om er its eetbaars van te maken. Nou ja, ieder zijn smaak. Maar ook in de tropen moest een kind op tijd naar bed. En zelfs het plezier over die eerste regen kon daar geen verandering in brengen. In bed rook ik de nat geworden stenen van de galerijen rondom het huis en ik hoorde het zacht ruisend geluid van een nachtelijke regen in de tropen. De grote waringinboom met zijn ontelbare blaadjes, de mangabomen, de pisangbomen, de waroeboom met zijn olieachtige bladeren. Zij allen vingen de regendruppels op en reduceerden daardoor het regenlawaai tot een slaapverwekkend gedruis. Door een luid gekletter op een -nota bene zelfgemaakte- plastic luifel, raakte ik uit mijn mijmering. Klaar wakker geworden, strompel ik de trap af voor een nachtelijk borreltje. In een wereld van beton, asfalt, glas en plastic, wil dat wel eens helpen om te kunnen slapen. | |
Reacties
Een reactie posten